Geen Contacttango

Een nieuwe creatie van Jean Sébastien Colau (Etoile Leipzig Ballet, Opéra National de Paris) en Vincenzo Veneruso (Teatro San Carlo di Napoli, danser Chicos Mambo).

Een show met originele muziek van Stefano Conti, uitgevoerd door een ensemble van 8 instrumenten, 3 dansers en twee zangers.

Het verhaal illustreert de weg van drie mensen die elkaar kennen in tijden van sociale distantie en juist de onmogelijkheid van fysiek contact triggert het overdreven verlangen, van hem voor haar, van haar voor de ander en van de ander voor hem. Hun passie buigt niet voor de wetten van de rede, het kan haar niet schelen wat ze er voor terugkrijgt, ze wil zich volledig uitdrukken, haar wil opleggen. Elke ware passie is hopeloos, anders zou het geen passie zijn, maar een eenvoudige overeenkomst, een redelijke overeenkomst, een uitwisseling van onbeduidende belangen.

Dit type dans is voor iedereen de maximale uitdrukking van de sensualiteit die muziek en dansende lichamen kunnen geven aan iedereen die dansers observeert.
In deze hedendaagse herinterpretatie versmelten klassiek ballet en tango met andere moderne vormen.

CREDITS:
dansers: Annabelle Vatome, Vincenzo Veneruso en Paul Gouven | viool: Alexey Pevzner | cello: Inge Grevink | dwarsfluit: Bartolomeo Audisio | piano: Richard He | accordeon: Elnara Muermans en Nicolae Stiuca  | klarinet: Khaled Kassem | fagot: Luis Tasso Athayde Santos | slagwerk: Peter Wolterinck | zang: Sopraan Jelena Stefanic en Elnara Muermans | concept, decor en kostuums: Roberta Moroni | licht: Gianfranco Santoro | choreografie: Jean-Sébastien Colau en Vincenzo Veneruso | songteksten: Valentina Lini | muziek: Stefano Conti

Over Camerata de’Bardi van Nederland:
Stichting Camerata de’ Bardi van Nederland is geïnspireerd op de waarden van de oorspronkelijke Camerata de’ Bardi, waarin eind 1500 in het huis van graaf Giovanni Bardi, in Florence, een groep intellectuelen, toneelschrijvers, muzikanten en kunstenaars van alle ordes samenkwamen, om te discussiëren en te experimenteren met interdisciplinaire kunstvormen, en, in een poging om de vorm van de oude Griekse tragedie te reproduceren, waar muziek en poëzie naast elkaar bestonden in de techniek van “recitarcantando”, maakten ze een sensationele fout en, in plaats van de Griekse tragedie nieuw leven in te blazen, zijn ze de Opera gestart.