De Stoelen – Toneelschuur producties

Jonge theatermaker Jessie L’Herminez laat twee dertigers de bejaarde hoofdpersonen uit Ionesco’s tragische klucht verbeelden. Spelen de acteurs hun latere zelf? Het wordt tegelijk een oefening in ouderdom en spel.

Een groteske lachspiegel die menselijke gebreken op tragikomische wijze weerkaatst. Hoe kan het besef te zullen sterven ons leven verrijken? Hoe kunnen we blijven spelen en daarmee de realiteit veranderen zonder onszelf voorgoed kwijt te raken? Is geluk een kwestie van je bewustzijn sturen en de dingen met meer fantasie bekijken?

Het verhaal
Een negentigjarig stel gaat op een plek omringd door water haar einde tegemoet. Ver weg van de beschaving zoals we die kennen, moeten de oudjes het samen zien te redden. Elke avond spelen ze het spel ‘verbeeldinkje’. Iedereen die ertoe doet komt op bezoek en krijgt een stoel. Uiteindelijk staat hun hele woning vol met stoelen en denkbeeldige mensen. Zo fantaseren ze een realiteit waarmee ze kunnen leven. Één waarin hun grote boodschap, die de mensheid kan redden, onthuld zal worden. Als ze spelen zijn ze even van zichzelf verlost. Maar wie niet weet dat hij speelt, speelt niet meer. En is het dan nog een spel? Waar ligt de grens tussen spel en waanzin? Zijn ze er straks nog wel om naar hun eigen, verlossende boodschap te luisteren?